Monday, March 31, 2014

    Αποδεικτικά στοιχεία περί γενοκτονιών των Αρμενίων και των Ελλήνων


    Αποδεικτικά στοιχεία περί γενοκτονιών των Αρμενίων και των Ελλήνων
    Ν. Λυγερός

    Μέσω του έργου του Ενεπεκίδη, έχουμε πρόσβαση στα έγγραφα των κρατικών αρχείων της Αυστροουγγαρίας. Αυτά τα αποδεικτικά στοιχεία περί γενοκτονιών των Αρμενίων και των Ελλήνων, μας επιτρέπουν να αναδείξουμε τον κοινό πυρήνα της τουρκικής τακτικής εξολόθρευσης των χριστιανικών πληθυσμών. Ως θύματα έχουμε συχνά την τάση να συγκρίνουμε τους πόνους μας. Όμως, ο κοινός εχθρός είχε ένα και μόνο στόχο, όπως το αναδεικνύουν οι εξής αναφορές.

    «Εις τάς 26 Νοεμβρίου τρέχοντος έτους (1916) μού είπε ο Ραφέτ μπέης: «Τελικά μέ τούς Έλληνας πρέπει να ξεκαθαρίσωμεν, όπως καί μέ τούς Αρμενίους.».»
    Αναφορά του Αυστριακού προξένου της Αμισού Κβιατκόβσκι.

    «Βλέπω γιά τήν Τουρκίαν να πλησιάζη η ώρα να ξεκαθαρίσωμεν τώρα μέ τούς Έλληνας, όπως το 1915 μέ τούς Αρμενίους».
    Αναφορά του Αυστριακού πράκτορα στον οποίο μίλησε ο Μέγας Βεζίρης Ταλαάτ μπέης στις 31 Ιανουαρίου 1917.

    « [...] οι σχηματισμοί ανταρτικών σωμάτων, χρησιμεύουν ως προσχήματα διά τούς Τούρκους διά μίαν εκτεταμένην γενικήν καταδίωξιν τού ελληνικού στοιχείου μέ τήν έκδηλον τάσιν νά εξοντώσουν ολοσχερώς τούς Έλληνας, ως εχθρούς τού κράτους, όπως προγενεστέρως καί τούς Αρμενίους. [...] Καί όλα τά άλλα μέτρα, τά οποία εις τούς διωγμούς τών Αρμενίων ευρίσκοντο εις τήν ημερησίαν διάταξιν επαναλαμβάνονται τώρα εναντίον τών Ελλήνων.».
    Αναφορά του Υπουργού Εξωτερικών της Αυστρίας προς το Βερολίνο.

    «Όπως επανειλημμένως ετόνισα, θεωρώ τόν εκτοπισμόν τών Ελλήνων τής ποντικής παραλίας εν τώ πλαισίω τής εκτελέσεως τού προγράμματος τών Νεοτούρκων, τό οποίον επιδιώκει τήν εξασθένησιν τού Χριστιανικού στοιχείου – ως μίαν καταστροφήν μεγίστης απηχήσεως, ήτις θά έχη εις τήν Ευρώπην ζωηρότερον αντίκτυπον από τάς αγριότητας εναντίον τών Αρμενίων».
    Αναφορά του Αυστριακού προξένου της Αμισού Κβιατκόβσκι.

    Κατά συνέπεια, η ανάγνωση αυτών των εγγράφων δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας του συσχετισμού μεταξύ της γενοκτονίας των Αρμενίων και της γενοκτονίας των Ελλήνων. Ο ένοχος είναι ο ίδιος και λειτουργεί με την ίδια τακτική, αδιάλλακτος. Έκανε χρήση των ίδιων μεθοδεύσεων και των ίδιων χειραγωγήσεων. Οι δύο γενοκτονίες όμως δεν συσχετίζονται απλώς. Υπάρχει μεταξύ τους μία αλληλεξάρτηση. Τα θύματα δεν είναι μόνο στον ίδιο χώρο. Είναι και τα δύο Χριστιανοί. Αυτά τα δύο σημεία θα μπορούσαν να είναι καταδικαστικά από μόνα τους. Το πρόβλημα των Αρμενίων και των Ελλήνων είναι ότι είχαν και καλές σχέσεις μεταξύ τους. Αν προσθέσουμε και τη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας, το όλο σύστημα ήταν ένα εκρηκτικό μείγμα για την Τουρκία. Ιστορικά το συμμαχικό πλαίσιο είναι αποδεδειγμένο. Το πρόβλημα είναι ότι λειτούργησε μόνο και μόνο ως στοιχείο κατηγορίας. Όπως δεν υπήρξαν συντονισμένες κινήσεις εκ μέρους των θυμάτων, η αντίσταση δεν υπήρξε αποτελεσματική. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να γίνει τώρα. Η γενοκτονία ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας δεν διαγράφεται, δεν παραγράφεται. Κατά συνέπεια, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όλα τα στοιχεία που διαθέτουμε για να καταδικάσουμε όχι μόνο το καθεστώς που διέπραξε το έγκλημα, αλλά και αυτό που το συνεχίζει μέσω της γενοκτονίας της μνήμης. Όμως σ’ αυτή τη φάση, η στρατηγική είναι η πλέον απαραίτητη, για να αποφύγουμε τα διπλωματικά τεχνάσματα. 




    La evidencia del genocidio de los armenios y griegos
    N. Lygeros
    Traducción al español de Olga Raptopoulou

    A través del trabajo de Enepekidi, tenemos acceso a los documentos de los archivos de Estado de Austria-Hungría. Tal evidencia del genocidio de los armenios y los griegos, nos permite destacar el núcleo común de la táctica de exterminación turca de poblaciones cristianas. Como víctimas a menudo tendemos a comparar nuestros dolores. Sin embargo, el enemigo común tenía sólo un objetivo, tal y como se destaca en los siguientes informes.
    “El 26 de noviembre de este año (1916) me dijo Rafet Bey: “Al final con los griegos debemos terminar de una vez por todas, al igual que con los armenios”.
    Informe del cónsul austríaco Amisus Kviatkovski.

    “Veo que se acerca la hora para que Turquía termine ahora con los griegos, como en 1915 con los armenios”.
    Informe del agente austriaco a quien habló el gran visir Talaat Bey el 31 de enero 1917.

    “[...] las formaciones de los cuerpos de los rebeldes sirven como pretextos para que los turcos persigan en general a los griegos con la tendencia manifiesta a exterminar por completo a los griegos como enemigos del Estado, como han hecho antes con los armenios. [...] Y todas las otras medidas, que se encontraban en la agenda diaria por la persecución de los armenios, ahora se repiten contra los griegos”
    Informe del Ministro de Relaciones Exteriores de Austria a Berlín.

    “Como he subrayado en repetidas ocasiones, considero que la deportación de los griegos de la costa del Ponto en el marco de la ejecución del programa de los Jóvenes Turcos que busca debilitar a los cristianos – como una catástrofe de gran resonancia- tendrá un impacto más fuerte en Europa que la brutalidad contra los armenios”.
    Informe del Cónsul austríaco Amisou Kviatkovski.

    En consecuencia, la lectura de estos documentos no deja ningún hueco a la mala interpretación de la correlación entre el genocidio de los armenios y el genocidio de los griegos. El culpable es el mismo y funciona bajo la misma táctica, obstinado. Manejó metódicamente de la misma manera y utilizó las mismas manipulaciones. Los dos genocidios no se correlacionan simplemente. Existe una interdependencia entre ellos. Las víctimas no están sólo en el mismo espacio. Ambas son cristianos. Estos dos puntos podrían ser condenables por ellos mismos. El problema de los armenios y los griegos es que tenían buenas relaciones entre ellos. Si a esto añadimos la esfera de influencia rusa, todo el sistema era una mezcla explosiva para Turquía. Históricamente el marco de alianzas está probado. El problema es que sirvió sólo como elemento de reprochar. Como no había movimientos concertados de las víctimas, la resistencia no fue efectiva. Esto no quiere decir que no se puede hacer ahora. El genocidio como un crimen contra la humanidad no se elimina y tampoco se prescribe. En consecuencia, podemos utilizar toda la información disponible, no sólo para condenar el régimen de comisión del delito, sino también lo que lo continúa a través de la memoria del genocidio. Pero en esta fase, la estrategia ya es necesaria para evitar los trucos diplomáticos.

    read more "Αποδεικτικά στοιχεία περί γενοκτονιών των Αρμενίων και των Ελλήνων "

    Αναγνώριση Γενοκτονίας Ασσυρίων από τους προσφυγικούς συλλόγους


    Αναγνώριση Γενοκτονίας Ασσυρίων από τους προσφυγικούς συλλόγους
    Ν. Λυγερός

    Πολλοί προσφυγικοί σύλλογοι έχουν ως μοναδικό στόχο να κρατήσουν μια παράδοση μέσω των χορών και της μαγειρικής. Παραδείγματος χάριν, μερικές φορές συντηρούν και σχολεία γιατί σκέφτονται το μέλλον και θέλουν να διατηρήσουν το παρελθόν. Αυτά είναι τα πιο κλασσικά δεδομένα στην Ελλάδα με ελάχιστες παραλλαγές. Επειδή η γενοκτονία των Ποντίων έχει αναγνωριστεί από την Ελλάδα το 1994 και η γενοκτονία των Αρμενίων το 1996, υπάρχει η εντύπωση ότι δεν υπάρχει ουσιαστικός αγώνας σε αυτόν τον τομέα. Βέβαια, σε διεθνές επίπεδο γνωρίζουμε ότι η έννοια της αναγνώρισης δεν είναι ένας στόχος από μόνος του, αλλά το πρώτο στάδιο της διαδικασίας διόρθωσης που προβλέπουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ας μην επεκταθούμε όμως, τουλάχιστον προς το παρόν, προς αυτήν τη γενική κατεύθυνση κι ας επικεντρωθούμε στο πεδίο δράσης της Ελλάδας. Οι δύο γενοκτονίες που έχουν αναγνωρισθεί στην Ελλάδα δεν είναι εντελώς ανεξάρτητες. Μάλιστα μπορούμε να αποδείξουμε ότι πρόκειται για δύο αποτελέσματα εκ των τριών της ίδιας στρατηγικής. Δεν έχουμε μόνο ως νοητικό σχήμα μια στρατηγική για τρεις γενοκτονίες, αλλά στην ουσία μια τριπλή γενοκτονία που έχει ως θύματα, δηλαδή γενοκτονημένους, του Αρμένιους, τους Ασσύριους και τους Πόντιους. Αν συνειδητοποιήσουμε αυτό το γεγονός, τότε αντιλαμβανόμαστε άμεσα ότι η προσέγγιση της Ελλάδας είναι ελλιπής σε θεσμικό επίπεδο αλλά και νομικό. Πρώτον, γιατί σε δομικό επίπεδο είδε αυτές τις γενοκτονίες ως τρεις διαφορετικές, ενώ είναι τα τρία σκέλη της ίδιας. Δεύτερο, διότι σε νομικό επίπεδο έχει αναγνωρίσει μόνο δύο γενοκτονίες, δηλαδή δύο από τα τρία σκέλη. Σε διεθνές επίπεδο όμως τα δεδομένα έχουν αλλάξει από το 2006, αφού το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναγνώρισε αυτήν την τριπλή οντότητα ως ένα έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας. Δηλαδή, υπάρχει πλέον ένα κοινό υπόβαθρο σε ευρωπαϊκό πλαίσιο. Μάλιστα, αυτό έχει ενισχυθεί με την απόφαση της Βουλής της Σουηδίας να αναγνωρίσει ως γενοκτονία το έγκλημα που διαπράχθηκε κατά των Αρμενίων, Ασσυρίων και Ποντίων. Πάνω στο ίδιο πεδίο δράσης κινούνται και οι δικοί μας στην Αυστραλία και τα πράγματα έχουν ήδη θετικές εξελίξεις. Τώρα αν εξετάσουμε τα δεδομένα της Ελλάδας κάτω από αυτό το πρίσμα, τότε γίνεται κατανοητό σε όλους ότι πρέπει να συμπληρώσουμε την αναγνώριση των δύο γενοκτονιών με μια τρίτη. Αυτό, όμως, για να γίνει στην Ελλάδα, σε κρατικό επίπεδο, πρέπει να υπάρξει μια κινητοποίηση στο επίπεδο των προσφυγικών συλλόγων, ακριβώς όπως έγινε και με τις προηγούμενες. Και έτσι σιγά σιγά μέσα σε αυτό το νέο κλίμα να αντιληφθεί το πολιτικό καθεστώς ότι υπάρχει μια ανθρώπινη πρωτοβουλία που πρέπει στη συνέχεια να ολοκληρωθεί με μια νομοθεσία που να καταλήγει σε Νόμο αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ασσυρίων. Κατά συνέπεια, κάθε προσφυγικός σύλλογος έχει πλέον έναν συγκεκριμένο και μάλιστα στρατηγικό ρόλο για να ενισχύσει την όλη προσπάθεια, για να ενωθούν επί του πρακτέου όλα τα θύματα και οι επιζώντες των Γενοκτονιών, όχι μόνο προφορικά αλλά με γραπτά και πιο συγκεκριμένα ακόμα, με ένα συλλογικό ψήφισμα που αποδεικνύει ότι ένας σύλλογος αναγνωρίζει επίσημα τη γενοκτονία των Ασσυρίων για να ολοκληρώσουμε το όλο πλαίσιο και να ανήκει η Ελλάδα στις χώρες που δείχνουν το παράδειγμα της ανθρωπιάς στις άλλες. Ο καθένας μας, λοιπόν, έχει ένα ρόλο να παίξει, ας τον παίξει λοιπόν για να είναι Δίκαιος.

    read more "Αναγνώριση Γενοκτονίας Ασσυρίων από τους προσφυγικούς συλλόγους "

    Η ανθρώπινη απόφαση


    Η ανθρώπινη απόφαση
    Ν. Λυγερός

    Η ανθρώπινη απόφαση
    δεν είχε μόνο σχέση
    μ' έναν συγκεκριμένο λαό
    αντιθέτως ακολουθούσε
    μία ολιστική προσέγγιση
    του θέματος της γενοκτονίας
    για να αντισταθεί
    σε κάθε βαρβαρότητα
    που είχε διαπράξει
    εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας
    διότι αυτή ήταν
    που άγγιζε τους δασκάλους
    και τους μαθητές
    λόγω της διαχρονικότητας
    διότι ο χρόνος
    ήταν μαζί μας
    κι έπρεπε τώρα
    ν' αποδείξουμε
    ότι κι εμείς ήμασταν
    μαζί του
    σε αυτήν την προσπάθεια
    που έδειχνε
    και την εξέλιξή μας.

    read more "Η ανθρώπινη απόφαση "

    Εικόνες από παλιά


    Εικόνες από παλιά
    Ν. Λυγερός

    Εικόνες από παλιά
    έφερε ο μαθητής
    που δεν είχε ξεχάσει
    όλη την περίοδο
    πριν τη μάχη
    για να δείξει στους άλλους
    το έργο του δασκάλου
    όταν δεν ήξεραν καν
    ότι υπήρχε το τέρας
    της Ανθρωπότητας
    που αντιστεκόταν
    στα βάρβαρα κτήνη
    που είχαν κρεμάσει
    και εκτελέσει
    τους αγωνιστές
    μιας άλλης εποχής
    όπου έπρεπε
    οι δικοί μας
    να φτιάχνουν μόνοι τους
    ακόμα και τα όπλα
    για την απελευθέρωση
    της πατρίδας
    όταν κανείς άλλος
    δεν μπορούσε να το δει.

    read more "Εικόνες από παλιά "

    Sunday, March 30, 2014

    Και μετά το τέλος


    Και μετά το τέλος
    Ν. Λυγερός

    Και μετά το τέλος
    πρέπει να υπάρχει
    μια συνέχεια
    για το έργο
    γιατί είναι ο τρόπος
    ο μοναδικός
    να ζήσει
    η Ανθρωπότητα
    αλλιώς χωρίς υπέρβαση
    ποιος θα μπορέσει
    ν'αντέξει το έγκλημα
    της γενοκτονίας
    που προσπαθεί
    να μηδενίσει
    όλων την εξέλιξη
    για να φανεί
    ότι το σύστημα
    είναι αθάνατο
    κρατώντας στο χέρι του
    όλο το παρόν
    και το χώρο
    δίχως να δώσει
    σημασία στον χρόνο.

    read more "Και μετά το τέλος "

    Ο ανθρώπινος πόνος


    Ο ανθρώπινος πόνος
    Ν. Λυγερός

    Ο ανθρώπινος πόνος
    είναι πιο ισχυρός
    στο μυαλό των δίκαιων
    διότι πρέπει ν’ αντέξουν
    ακόμα και τη γενοκτονία
    για να περάσουν
    στο επόμενο στάδιο
    μετά τη στάχτη
    που άφησε
    η φωτιά
    της βαρβαρότητας
    δίχως να υποκύψουν
    δίχως να γονατίσουν
    για να σηκώσουν
    και πάλι το φως
    μέσα στο σκοτάδι
    της Ανθρωπότητας
    για να φανεί σε όλους
    το νέο μονοπάτι
    που συνεχίζει
    εκεί που σταμάτησε
    εκείνο του παρελθόντος
    για να υπάρξει
    η συνέχεια.




    read more "Ο ανθρώπινος πόνος "

    Friday, March 28, 2014

    Κοινωνικές γενοκτονίες


    Κοινωνικές γενοκτονίες
    Ν. Λυγερός

    Κοινωνικές γενοκτονίες
    έχουν γίνει
    και κανείς
    δεν έχει τολμήσει
    να κατηγορήσει
    τους πραγματικούς ένοχους
    ενώ μιλάμε
    για εγκλήματα
    κατά της Ανθρωπότητας
    δίχως να γραφτούν
    τα δικαιώματά της
    τόσο μεγάλη σημασία
    της δίνουμε
    στους κρατικούς θεσμούς
    που δεν έχουν μέσα τους
    καμιά ανθρωπιά
    αλλά μόνο κανόνες
    που έγιναν αυθαίρετα
    για να εξυπηρετήσουν
    την τυχαιότητα
    ενός συστήματος
    που προσπαθεί
    να επιβιώσει
    μέσα σ’ ένα αιώνιο
    αδιάλλακτο παρόν
    που δεν έχει νόημα
    δίχως το παρελθόν
    και το μέλλον.

    read more "Κοινωνικές γενοκτονίες "

    Δίχως κρύο


    Δίχως κρύο
    Ν. Λυγερός

    Δίχως κρύο
    περπατάς
    και νομίζεις
    ότι μπορείς
    να καταλάβεις
    όσους πέθαναν
    από γενοκτονία
    γι' αυτό
    σου φαίνονται
    απλά θύματα
    ενός αδιάφορου
    εγκλήματος,
    δεν είναι
    ανάγκη όμως
    να σε πείσουν,
    μόλις δεις
    το χειμώνα
    θα καταλάβεις
    τον πόνο σου
    και θα προσπαθήσεις
    να βρεις
    τη λύση
    αλλά δεν θα σου δώσω
    αυτή που χάρισε
    η βαρβαρότητα
    στου αθώους.

    read more "Δίχως κρύο"

    Thursday, March 27, 2014

    Οι άνθρωποι που δεν περίμεναν πια


    Οι άνθρωποι που δεν περίμεναν πια
    Ν. Λυγερός
    Οι άνθρωποι που δεν περίμεναν πια
    βρήκαν το λεξικό
    για να μην είναι μόνοι
    και να θυμούνται
    την Ανθρωπότητα
    μέσω των λέξεων
    της ανακάλυψης
    της ονομασίας
    που είναι
    η πιο ανθρώπινη πράξη
    πριν ακόμα
    την δημιουργία
    έτσι ακόμη και μόνοι
    είναι μαζί τους
    όλοι οι άλλοι
    μέσα στο πιο παράξενο
    από τα βιβλία
    αφού κανείς
    δεν το διαβάζει
    αλλά ο καθένας
    το κοιτάζει
    όταν υπάρχει
    ανάγκη
    και για τους δύο
    υπήρχε!

    read more "Οι άνθρωποι που δεν περίμεναν πια "

    Σάββατο βράδυ


    Σάββατο βράδυ
    Ν. Λυγερός

    Σάββατο βράδυ
    ήταν κάθε μέρα
    όταν απελευθερώθηκες
    από τη μιζέρια
    και τη καθημερινότητα
    που σε έπνιγαν
    σιγά σιγά
    μέχρι ν’αντιληφθείς
    τη σκλαβοσύνη
    της εβδομάδας
    όταν δεν είχες
    καμιά ζωή
    αλλά μόνο
    μία ύπαρξη
    που δεν έλεγε
    να πεθάνει
    ενώ κάθε μέρα
    πέθαινες
    στην κούραση
    για να μην κάνεις
    τίποτα
    για την Ανθρωπότητα
    ενώ τώρα…

    read more "Σάββατο βράδυ "

    Tuesday, March 25, 2014

    Ανθρώπινες αγιογραφίες


    Ανθρώπινες αγιογραφίες
    Ν. Λυγερός

    Ανθρώπινες αγιογραφίες
    αρχίσαμε να ζωγραφίζουμε
    με τα κάρβουνα
    για να δείξουμε παντού
    ότι οι αθώοι, οι δίκαιοι
    κι οι επιζώντες
    είναι ακόμα μαζί μας
    ακόμα κι αν οι γενοκτόνοι
    δεν ήθελαν ν’ αφήσουν
    ούτε ένα ίχνος
    από το έγκλημα
    κατά της Ανθρωπότητας
    αφού ο στόχος τους
    ήταν να μην υπάρξει
    ούτε ένα στίγμα
    που αποδεικνύει
    την ύπαρξή τους.

    read more "Ανθρώπινες αγιογραφίες "

    Η γη των Αγίων


    Η γη των Αγίων
    Ν. Λυγερός

    Η γη των Αγίων
    είναι η δική μας
    ακόμα κι αν εσύ
    δεν το πιστεύεις
    γιατί δεν μπήκες
    στην εκκλησία
    όταν προσπαθούσαν
    να την κάψουν
    οι βάρβαροι
    και νόμιζες
    ότι όλα αυτά
    είναι ψεύτικα
    ενώ η ιστορία
    τα είχε γράψει
    για τους επόμενους
    δίχως να φοβηθεί
    την αδιαφορία
    των ατόμων
    γιατί ξέρει
    για τις γενοκτονίες
    και τα εγκλήματα
    κατά της Ανθρωπότητας
    ενώ εσύ...


    read more "Η γη των Αγίων "

    Αν ήξερες


    Αν ήξερες
    Ν. Λυγερός

    Αν ήξερες
    ότι δεν μπορούμε
    να φύγουμε
    δεν θα είχες
    αυτό το βλέμμα
    το περίεργο
    όταν κοιτάς
    τις παράξενες
    κινήσεις μας
    γιατί για σένα
    που ζούμε
    μ' αυτόν τον τρόπο
    για να μην μας βρει
    ο εχθρός σου
    η λήθη
    που ξεχνά
    τα πάντα
    γι' αυτό αργούμε
    για να μας πιάσει
    η μνήμη
    που δεν ήθελε
    να δει
    το μέλλον
    χωρίς εμάς.
    read more "Αν ήξερες "

    Καμένη στάχτη


    Καμένη στάχτη
    Ν. Λυγερός

    Καμένη στάχτη
    έβγαλες
    από το τζάκι
    δίχως
    να καταλάβεις
    το λόγο
    ενώ ο νεκρός
    περίμενε
    τη σειρά του
    για να επιστρέψει
    στον κόσμο
    με άλλη φωτιά
    για να φέρει
    το νέο φως
    που είχε δει
    την προηγούμενη
    για τους επόμενους
    γι’ αυτό πρόσεχε
    όταν θα ξανακάνεις
    την ίδια κίνηση
    αλλιώς θα πληγώσεις
    το ξύλο
    της μνήμης.

    read more "Καμένη στάχτη "

    Η αγιασμένη πέτρα


    Η αγιασμένη πέτρα
    Ν. Λυγερός

    Η αγιασμένη πέτρα
    ήταν παντού μαζί μας
    πάνω στη φλούδα της γης
    και χορεύαμε
    για να θυμηθούμε
    τους λεβέντες
    που είχαν θυσιαστεί
    στην Ήπειρο
    και στον Μωριά
    γιατί δίχως αυτούς
    το σκοτάδι μας
    δεν θα είχε δει
    ποτέ το φως
    της ελευθερίας
    και τώρα
    θα ζούσαμε
    στην σκλαβιά
    δίχως να ξέρουμε
    τι σημαίνει
    αξιοπρέπεια
    και σκέψη
    γι' αυτό ακούμπα
    κι εσύ πάνω μας
    για ν' αγιάσεις.
    read more "Η αγιασμένη πέτρα "

    Καινούργιος μύθος


    Καινούργιος μύθος
    Ν. Λυγερός

    Καινούργιος μύθος
    έγραψε για το στάδιο
    όπου τα αρχαία
    έκρυβαν τη ζωή
    πίσω από τις πέτρες
    μέσα στη σιωπή
    εκεί όπου οι φωνές
    γέμιζαν το παρελθόν
    δίχως ν' αγγίξουν
    την κοινωνία
    που δεν ήξερε
    για τα μυστήρια
    διότι δεν έπινε
    πια την ποιότητα
    του αγώνα
    και της μάχης,
    τότε οι σκληροί
    των αιώνων
    άρχισαν να τρέχουν
    για να δείξουν
    ότι η ευτυχία
    ήταν μια παγίδα
    που είχαν αποφύγει.
    read more "Καινούργιος μύθος "

    Monday, March 24, 2014

    Για τη μνήμη των θυμάτων


    Για τη μνήμη των θυμάτων
    Ν. Λυγερός

    Για τη μνήμη των θυμάτων
    δεν αρκεί να βρίζεις
    το πολιτικό καθεστώς
    πρέπει και με τις πράξεις σου
    ν' αποδείξεις ότι αγαπάς
    και όχι μόνο λυπάσαι
    πρέπει με το έργο σου
    να βοηθήσεις τη βοήθεια
    για να ζήσει η Ανθρωπότητα
    ακόμα και μέσα στη λήθη
    και την αδιαφορία
    αλλιώς τα λόγια σου
    είναι μόνο αντιδράσεις
    που δεν παράγουν μέλλον
    διότι χάνονται κι αυτές
    μέσα στο παρόν
    και δεν αλλάζουν τίποτα,
    κοίτα λοιπόν το έργο,
    κοίτα τους δασκάλους
    και μη προσπαθείς
    απλώς κάνε το πρέπον
    για να έχει νόημα
    η ύπαρξη σου εδώ
    και να μην είσαι πια
    ένα κενό αέρος
    που φωνάζει παντού
    για το τίποτα.

    read more "Για τη μνήμη των θυμάτων "

    Αν αγαπάς την Ανθρωπότητα


    Αν αγαπάς την Ανθρωπότητα
    Ν. Λυγερός

    Αν αγαπάς την Ανθρωπότητα
    δεν μπορείς να καταστρέψεις
    όλη τη γη του μέλλοντος
    διότι κανείς πια
    δεν θα ζήσει
    σε αυτό
    που θα αφήσεις
    έτσι κι εμείς
    θα αντισταθούμε
    με όλη μας τη δύναμη
    διότι δεν παλεύουμε
    μόνο για μας
    και τη γη μας
    αλλά για το μέλλον
    των παιδιών μας
    και να ξέρεις
    ότι για μας
    η γη μας
    δεν είναι ιδιοκτησία
    και μόνο
    είναι η ζωή μας
    κι η ελευθερία μας.

    read more "Αν αγαπάς την Ανθρωπότητα "

    Sunday, March 23, 2014

    Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Η απαγόρευση της βαρβαρότητας". 23/03/2014



    Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Η απαγόρευση της βαρβαρότητας". Πολιτιστικό Πολύκεντρο Νέας Ορεστιάδας. Κυριακή 23 Μαρτίου 2014, ώρα: 11.00.

    Articles & Analyses
    Génocide

    http://www.lygeros.org/section.php?name=Genocide
    read more "Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Η απαγόρευση της βαρβαρότητας". 23/03/2014"

    219 Ημέρες αντίστασης


    219 Ημέρες αντίστασης
    Ν. Λυγερός

    219 Ημέρες αντίστασης
    με 13.676 θύματα
    κι ακόμα αναρωτιέσαι
    αν ξέρεις να πολεμήσεις
    την ώρα της ανάγκης.
    Τότε δεν είχαμε τίποτα
    και δεν γονατίσαμε
    ενώ ήμασταν μόνοι
    και τώρα θες εσύ
    να συνθηκολογήσουμε
    επειδή δεν βλέπεις
    καμιά προοπτική
    πέρα από στρατηγικό
    βάθος μια αναθεώρηση
    που δεν έχει
    κανένα υπόβαθρο
    διότι έχεις ξεχάσει
    ότι επιζήσαμε
    και της γενοκτονίας
    δίχως να ζητήσουμε
    καμία χάρη
    σε κανένα βάρβαρο.

    read more "219 Ημέρες αντίστασης "

    Ιερή εικόνα


    Ιερή εικόνα
    Ν. Λυγερός

    Αν δεν πιστεύεις
    σε καμιά ιερή εικόνα
    κοίτα τότε μια φωτογραφία
    με τα θύματα
    μιας γενοκτονίας
    και θα κατανοήσεις
    την αξία της ζωής
    μπροστά στο θάνατο,
    την αξία της θυσίας
    ενάντια στη βαρβαρότητα
    και τότε σιγά σιγά
    θα επινοήσεις
    και τη θέση των Αγίων
    στην ιστορία μας
    και τη θρησκεία μας
    όταν κανένας πια
    δεν τους έβλεπε
    λόγω αδράνειας
    απέναντι στον κατακτητή
    έτσι μόνο θα δεις
    τον λόγο τον ιερό
    που έδωσε ο λαός
    στις ξύλινες εικόνες.

    read more "Ιερή εικόνα "

    Saturday, March 22, 2014

    Μαθήματα ανθρωπιάς


    Μαθήματα ανθρωπιάς
    Ν. Λυγερός

    Όταν παλεύεις για την αναγνώριση
    των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας
    νιώθεις πάντα μικρός
    γιατί οι στόχοι είναι μεγάλοι
    και πέρα των δυνατοτήτων σου
    έτσι λοιπόν μεγαλώνεις
    και γίνεσαι περισσότερο ανθρώπινος
    αφού είσαι είδη άνθρωπος
    σιγά σιγά καταλαβαίνεις
    ότι πρέπει να γίνεις
    συνάνθρωπος με τους άλλους
    αλλιώς δεν σ' αγγίζουν
    τα θύματα που είναι
    πάντα κοντά μας
    σε κάθε μας μάχη
    για τα ανθρώπινα δικαιώματα
    γιατί μόνο όταν τα νιώσεις
    πάνω από τον ώμο σου
    θα γράψεις και εσύ
    την ιστορία τους
    για να έχουν το πρέπον μέλλον
    μέσα στην Ανθρωπότητα.

    read more "Μαθήματα ανθρωπιάς"

    Το άγαλμα πλατεία Ελευθερίας


    Το άγαλμα πλατεία Ελευθερίας
    Ν. Λυγερός

    Το άγαλμα πλατεία Ελευθερίας
    δεν είχε αλλάξει
    με την πάροδο του χρόνου
    έγραφε τις ίδιες ημερομηνίες
    1758-1828
    κι ο Άνθιμος Γαζής
    ήταν πάντα σιωπηλός
    σαν ακίνητος άνθρωπος
    κοντά στα δένδρα
    μέσα στο χρόνο
    διότι το έργο του
    μιλούσε γι' αυτόν
    και προκαλούσε
    αληθινό δέος
    δίχως ψεύτικο σοκ
    διότι είχε μέσα του
    την ουσία της ανθρωπιάς
    δίχως το περιτύλιγμα
    της κοινωνίας
    γιατί το μάρμαρο
    δεν άντεξε
    τα ψέμματά της
    όταν στηρίζει
    την σκέψη.

    read more "Το άγαλμα πλατεία Ελευθερίας "

    Friday, March 21, 2014

    Le temps de l'Humanité


    Le temps de l'Humanité
    N. Lygeros

    Le temps de l’Humanité
    ne peut être que polycyclique
    pour englober sa diversité
    et surtout sa complexité
    aussi ne te contente pas
    de contempler le linéaire
    mais observe avec attention
    les éléments du lointain passé
    qui sont bien plus près
    et qui influencent bien plus
    le futur même proche
    sinon tu seras surpris
    par l’apport de la ramification. 

    read more "Le temps de l'Humanité "

    Thursday, March 20, 2014

    Πολιτική με κότσια


    Πολιτική με κότσια
    Ν. Λυγερός


    Όταν επισκέπτεσαι το Αρτσάχ, μόνο ένα μοντέλο είναι γνωστό περί Ελλάδας και αυτό είναι το σπαρτιατικό, διότι είχαν να πολεμήσουν με εφτά εκατομμύρια Αζέρους, ενώ οι Αρμένιοι ήταν μόνο εκατόν πενήντα χιλιάδες. Κανένας σε αυτό το αρμενικό μέρος δεν βλέπει διαφορετικά την πατρίδα μας. Όταν, λοιπόν, οι ίδιοι οι δικοί μας, μας εξηγούν ότι δεν έχουμε πολλές δυνατότητες, διότι είμαστε μια μικρή χώρα, αναρωτιόμαστε αν άνηκαν στην ίδια κατηγορία. Επιπλέον, δεν μιλούμε καν για πολεμικές αποφάσεις, αλλά απλώς για πολιτικές σε περίοδο ειρήνης. Όταν διαβάζουμε ότι η Τουρκία θέλει να χρησιμοποιήσει το αεροδρόμιο του Καστελλόριζου, αναρωτιόμαστε τι άλλο πρέπει να ζητήσουν από τους δικούς μας εκεί για να αντισταθούν τα θεσμικά μας όργανα. Διότι όλοι ξέρουμε πλέον τη σημασία του συμπλέγματος του Καστελλόριζου ακόμα και λόγω της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Κατά συνέπεια, γνωρίζουμε όλοι πόσο πρέπει να υποστηρίξουμε τους δικούς μας στο νησί. Δεν πιστεύουμε, βέβαια, ότι το όλο πλαίσιο είναι του ίδιου τύπου. Διότι γνωρίζουμε προσωπικά και ανθρώπους μας που έχουν κάνει ακόμα και στρατιωτικά έργα επί τόπου αλλά και στην Στρογγύλη. Και αυτοί δεν είχαν ποτέ ανάγκη να πάνε να αγοράσουν κότσια σε μαγαζί που δεν υπάρχουν. Το όλο θέμα είναι καθαρά πολιτικό. Ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα σύνορά μας είναι αυτά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα νησιά μας είναι και δικά της. Ούτε οι Έλληνες, ούτε οι Ευρωπαίοι γενικότερα εγκαταλείπουν νησιά, ούτε στο Αιγαίο ούτε στη Μεσόγειο. Δεν έχουμε λοιπόν κανέναν λόγο να μην προστατέψουμε επί του πρακτέου τους δικούς μας, ακόμα και στα πιο ακριτικά νησιά. Κάθε κίνηση της Τουρκίας σε αυτήν την περιοχή δεν είναι τυχαία. Δεν προσπαθεί μόνο να αμφισβητήσει τα νησιά μας εκεί, ούτε να κάνει μόνο μια επαφή με την αιγυπτιακή ΑΟΖ, αλλά να αποδείξει με μια στρατηγική de facto ότι έχει την επικυριαρχία στην περιοχή. Κι όσο δεν απαντούμε με ξεκάθαρο τρόπο ότι σε αυτά τα νησιά ζει ο ελληνισμός μας και αυτός δεν είναι απροστάτευτος θα συνεχίζει την πρακτική της. Η Τουρκία έφτασε έως τα παράλια με τις γενοκτονίες και κανένα άλλο λόγο. Δεν πρόκειται να αφήσουμε τα νησιά μας στο έλεος του νεοθωμανικού δόγματος. Δεν φοβηθήκαμε την πανίσχυρη Περσία, ούτε την Οθωμανική Αυτοκρατορία, δεν είναι τώρα με μια Τουρκία θεμελιωμένη πάνω στα κόκκαλα των θυμάτων που θα οπισθοχωρήσουμε. Αρκεί να έχουμε πολιτική με κότσια.






    read more "Πολιτική με κότσια "

    Wednesday, March 19, 2014

    Σκάκι και Μικρά Ασία


    Σκάκι και Μικρά Ασία
    Ν. Λυγερός

    Όταν εξετάζουμε το θέμα της Μικράς Ασίας, είμαστε τόσο φορτισμένοι από τα ιστορικά δεδομένα που δυσκολευόμαστε να κάνουμε μια ορθολογική ανάλυση. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να δίνουμε σημασία στην ιστορία μας και ότι δεν πρέπει να ονομάζουμε τα πράγματα με το όνομα τους. Για να αποφύγουμε τις κλασικές παγίδες του θέματος, ειδικά όταν βρισκόμαστε σε στρατιωτικές σχολές, όπου κάθε λέξη έχει την καθορισμένη έννοια της, κάνουμε χρήση της σκακιστικής ορολογίας σε συνδυασμό με τη γνωστική ανάλυση. Έτσι εξηγούμε τα νοητικά σχήματα του πλαισίου, του πεδίου, του πεδίου δράσης και του πεδίου μάχης για να ξεκαθαρίσουμε αυτούς τους ορισμούς, τους οποίους, εσκεμμένα ή λανθασμένα, ταυτίζουμε. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να μελετήσουμε και σε στρατηγικό επίπεδο τις τοποθεσίες πάνω στην σκακιέρα, δίχως να μπερδευόμαστε με τακτικά προβλήματα. Σε αυτό το πλαίσιο εισάγουμε τις έννοιες του κέντρου, της πλευράς και της γωνιάς και αναδεικνύουμε τα δομικά τους στοιχεία. Το θεαματικό αυτής της προσέγγισης είναι ότι εξηγεί με αποτελεσματικό τρόπο όχι μόνο τα λάθη του κοινό νου που προτιμά το κέντρο, μετά την πλευρά και μόνο ως τελευταία επιλογή τη γωνία αλλά και την πολιτική της Γενοκτονίας των Αρμενίων, των Ασσυρο – Χαλδαίων, και των Ποντίων. Το πρόβλημα προέρχεται αρχικά από την έλλειψη της συμπλήρωσης ενός νοητικού σχήματος του Ναπολέοντα που έλεγε ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Διότι ποιος αναρωτιέται ποια είναι η καλύτερη επίθεση; Στην πραγματικότητα, η απάντηση υπάρχει και είναι αποτελεσματική για κάθε στρατηγιστή. Η καλύτερη επίθεση είναι η αντεπίθεση. Είναι η μόνη που έχει πληροφορίες ουσίας και μάχης. Το μόνο πρόβλημα που έχει είναι ότι πρέπει να έχεις την ικανότητα ν’ αντισταθείς στην πρώτη επίθεση για να κάνεις μετά την αντεπίθεση. Και το ισχυρό πρόβλημα για τους στρατηγούς είναι αυτό: πολλοί ξέρουν να κάνουν επιθέσεις, λίγοι είναι όμως αυτοί που ξέρουν να κρατήσουν μια θέση. Όλοι θέλουν το κέντρο αλλά το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό, ότι το θέλουν όλοι και κατά συνέπεια δεν είναι χρονικά σταθερό αφού δέχεται συνεχώς διεκδικήσεις. Τώρα όσο αφορά την πλευρά, αν δεν υπάρχει ισχυρό πλαίσιο άμυνας τότε εμφανίζεται η έλλειψη του στρατηγικού βάθους, το οποίο είναι το μόνο που μπορεί να αντισταθεί ανθεκτικά σε μια επίθεση. Τελικά, η έννοια της γωνίας, η οποία είναι καθοριστική λόγω του πλαισίου, είναι αυτή που μπορεί να κρατήσει μια θέση και που εξηγεί και την ύπαρξη του ροκέ στο σκάκι. Τώρα αν συσχετίσουμε την Καππαδοκία με το κέντρο, την Σμύρνη με την πλευρά και την Ανατολική Θράκη με την γωνιά, τότε θα καταλάβουμε ότι το κέντρο ήταν εύκολος στόχος, ότι η πλευρά δεν προστατευόταν αποτελεσματικά και ότι χάσαμε αδίκως την γωνιά, η οποία ήταν ο μοναδικός στρατηγικός στόχος της Μικράς Ασίας. Όταν το εμπεδώσουμε ουσιαστικά, τότε θα νιώσουμε την ανάγκη να ενισχύσουμε, ανθεκτικά τη Θράκη, την Ευρωπαϊκή Θράκη μας.

    read more "Σκάκι και Μικρά Ασία "

    Tuesday, March 18, 2014

    Το γόητρο ως αναγνώριση ισχύος


    Το γόητρο ως αναγνώριση ισχύος
    Ν. Λυγερός

    Το γόητρο για ένα κράτος δεν είναι μια αφηρημένη έννοια. Και δεν είναι αποκλειστικά θέμα εικόνας διότι λειτουργεί με ανάδραση. Δεν μπορεί να βασιστεί μόνο πάνω στη φήμη, χρειάζεται υλοποιήσεις μέσω των πράξεων. Μέσα από το πλαίσιο του στρατηγικού δόγματος μπορεί να εκφραστεί με δύο τρόπους: ο άμεσος επηρεάζει, ο έμμεσος εκμεταλλεύεται. Αυτή η βασική έννοια είναι σημαντική ειδικά σε χώρες που προσπαθούν να αναβαθμίσουν και να πείσουν τις άλλες ότι αποτελούν παράγοντες ισχύος, τουλάχιστον στην περιοχή τους αν όχι στην ευρύτερη. Το πρόβλημα για αυτές τις χώρες είναι ότι το γόητρο τους δεν αντιπροσωπεύει μια ολική πραγματικότητα αλλά μια δυνατότητα που προσδοκεί να γίνει όραμα. Πιο συγκεκριμένα, αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να εμπλακούν σε διαμάχες και ακόμα λιγότερο συρράξεις, διότι το γόητρό τους μπορεί όχι μόνο να αμφισβητηθεί αλλά και να καταρρεύσει λόγο των περιστάσεων. Αυτό το νοητικό σχήμα εξηγεί γιατί πολλές από τις κινήσεις της Τουρκίας παραμένουν λόγια και δεν γίνονται ποτέ πράξεις. Σε αυτό το χώρο η έννοια του κόστους είναι κινητήρια δύναμη μα και ένας ανασταλτικός παράγοντας. Η Τουρκία προτιμά να λειτουργεί με τις φοβίες και όχι με τους φόβους των εχθρών της. Οι φοβίες του τον παραλύουν διότι ενισχύονται με το γόητρο της ενώ οι φόβοι παράγουν ασφάλεια λόγο του κινδύνου. Έτσι η αποτελεσματικότητα της διπλωματίας της έχει νόημα μόνο με τους αδύναμους ενώ δεν υπάρχει όταν ασκούνται πιέσεις από τους ισχυρούς. Η Τουρκία ζει με την πραγματικότητα του ενδιάμεσου που δεν έχει μεγάλο περιθώριο για να δράσει και να παράγει αποτελέσματα. Με άλλα λόγια, η Τουρκία προσπαθεί να ξεπεράσει τα όρια της για να αγγίξει την έννοια της μεγάλης δύναμης μέσω του γοήτρου. Θεωρεί ότι αυτό είναι η απόλυτη με και δυνητική απόδειξη της ισχύος της μέσω της αναγνώρισης. Εκφυλίζει λοιπόν τη χρήση της έννοιας του γοήτρου για να έχει ένα εργαλείο, το οποίο δεν έχει κόστος. Στην πατρίδα μας, βλέπουμε τα αποτελέσματα πάνω στους ραγιάδες και τους πασάδες που επηρεάζουν τους κύκλους του μέσω των εγκλημάτων κατά «σήριαλ». Για την Τουρκία, αυτά τα αποτελέσματα είναι μια πραγματική δράση πάνω στο θέμα της εικόνας αλλά τίποτα άλλο για τους ειδικούς. Μόνο που οι τελευταίοι, όχι μόνο είναι ελάχιστοι αλλά και δεν μπορούν να πείσουν με τα ορθολογικά τους επιχειρήματα την απουσία στρατηγικού βάθους αυτών των τεχνικών. Έτσι, έχουμε ένα χειροπιαστό παράδειγμα χρήσης και μάλιστα κατάχρησης, της έννοιας του γοήτρου ως εργαλείο μιας διπλωματικής δράσης πάνω στους πέτρινους παίκτες. Αυτή η λεπτομέρεια έχει τη σημασία της σε δύο επίπεδα. Το πρώτο είναι μια διέξοδος. Το δεύτερο ένα αποτέλεσμα. Βέβαια, αυτή η μετριότητα ακόμα και αν επιφέρει νίκες σε αυτές τις τεχνικές μάχες, σε βάθος χρόνου λειτουργεί απλώς ως φθορά του συστήματος που δεν αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τις εσωτερικές του τριβές και επικεντρώνεται στην εικόνα του προς τα έξω, δίχως βέβαια να παράγει ουσιαστικό έργο που θα μπορούσε να διαμορφώσει την κατάσταση, όχι μόνο στην περιοχή σαν περιοχή αλλά και στην ευρύτερη. Σε αυτό είναι καταδικασμένα τα κράτη που έχουν εμβέλεια μόνο μέσω των γενοκτονιών που έχουν διαπράξει και δεν αναγνωρίζουν.

    read more "Το γόητρο ως αναγνώριση ισχύος "

    Histoire d’un jour


    Histoire d’un jour
    N. Lygeros

    Après un siècle de blessures,
    nous réalisons l’ampleur de la souffrance,
    et l’horreur du crime contre l’humanité
    que représente le génocide des Arméniens.
    Les génocideurs pensaient
    qu’il ne s’agissait que d’un petit peuple
    soumis à la Sublime Porte
    mais le temps démontre
    jour après jour qu’il n’en est rien
    et que l’arménité
    ne peut se contenter d’être une victime
    ou même une survivante,
    elle se doit d’être un exemple
    pour l’ensemble des peuples
    que les barbares ont voulu exterminer
    sans pour autant y parvenir
    car ils n’ont pu effacer leur mémoire.
    À travers la résistance du temps
    et le sacrifice de l’humanité
    nous saisissons désormais
    l’histoire d’un jour. 


    read more "Histoire d’un jour "

    Sunday, March 16, 2014

    Il faut appeler les crimes par leur nom


    Il faut appeler les crimes par leur nom
    N. Lygeros
    Pour les crimes contre l’humanité
    l’anonymat n’est plus de circonstance
    chacun d’entre eux doit avoir son nom.
    La grande tragédie,
    le massacre blanc
    la famine artificielle
    et l’holocauste
    appartiennent à la mémoire des hommes
    malgré la barbarie et l’oubli.
    Ce sont désormais les chefs d’accusation
    de la justice de l’humanité. 

    read more "Il faut appeler les crimes par leur nom "

    Γενοκτονίες και στρατηγική


    Γενοκτονίες και στρατηγική
    Ν. Λυγερός

    Οι γενοκτονίες ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας απαιτούν μια οργάνωση για να υλοποιήσουν μια συστηματική καταστροφή, καθώς το όρισε ο Raphael Lemkin με την επινόησή του. Αυτός ο δομικός χαρακτηρισμός, που αποτελεί από μόνος του μια στρατηγική ένδειξη, δεν χρησιμοποιείται επαρκώς από τους μαχητές της ειρήνης, που παλεύουν για την αναγνώριση των γενοκτονιών. Το Σύνδρομο της Στοκχόλμης στον ψυχολογικό τομέα, η αδιαφορία της κοινωνίας κι η αναποτελεσματικότητα του εθελοντισμού συμβάλλουν στη μη στρατηγική αντιμετώπιση των γενοκτονιών. Επιπλέον, ο γλωσσολογικός εκφυλισμός δεν διευκολύνει τον αγώνα. Στην πραγματικότητα, η έλλειψη ειδικού λεξιλογίου αποτελεί στρατηγικό λάθος, ενώ η επινόηση της λέξης γενοκτονία από τον Lemkin έδειχνε το δρόμο, που πρέπει να ακολουθηθεί. Οι μεμονωμένες προσπάθειες βοηθούν όχι μόνο τους γενοκτόνους αλλά και τους γενοκτόνους της μνήμης. Τα θύματα δεν υπάρχουν πια, οι επιζήσαντες δεν είναι οργανωμένοι κι οι δίκαιοι είναι σπάνιοι. Ενώ το αντίπαλο καθεστώς σε κάθε περίπτωση οργανώνεται ήδη από την τελική φάση της γενοκτονίας, καθώς ορίζεται από τον Stanton. Ως επιζήσαντες και δίκαιοι έχουμε την τάση να χρησιμοποιούμε ένα συμβατικό λεξιλόγιο, δίχως να αντιληφθούμε ότι αυτό συμβάλλει στον αγώνα των γενοκτονιών, για να κρύψουν την αλήθεια. Το διεθνές νομικό πλαίσιο είναι ξεκάθαρο: η καταγγελία βασίζεται μόνο και μόνο πάνω στη λέξη γενοκτονία. Όλες οι άλλες είναι κοινωνικές ή πολιτιστικές, δεν έχουν, όμως, νομική ισχύ. Γι’ αυτό το λόγο δεν φοβούνται οι γενοκτόνοι να μιλήσουν για θύματα και μακελειό. Ακόμα και τα ρήματά μας παραμένουν ουδέτερα και δεν αποτελούν στρατηγικά εργαλεία. Τα θύματα μιας γενοκτονίας δεν εκτελέστηκαν, δεν δολοφονήθηκαν, αλλά γενοκτονήθηκαν. Καμμιά άλλη λέξη δεν μπορεί να αποδώσει την πραγματικότητα της γενοκτονίας και τη βαρβαρότητά της. Είναι στρατηγικά σημαντικό να κάνουμε χρήση όλων των δυνατοτήτων του λεξιλογίου. Κι αν δεν υπάρχουν, πρέπει να τις κατασκευάσουμε. Είναι λοιπόν απαραίτητο να έχουμε στο αγωνιστικό μας οπλοστάσιο τις λέξεις: γενοκτονία, γενοκτονημένοι και το ρήμα γενοκτονώ στην παθητική και την ενεργητική διάθεση. Μ’ αυτόν τον τρόπο οι φράσεις γίνονται βαρυσήμαντες με ελάχιστες λέξεις:
    Π.χ. Οι Αρμένιοι γενοκτονήθηκαν από τους Τούρκους. 
    Οι Εβραίοι ως γενοκτονημένοι των Ναζί. 
    Οι Πόντιοι δεν πέθαιναν στο κρύο, γενοκτονήθηκαν. 
    Οι Ουκρανοί δεν πέθαναν από πείνα, γενοκτονήθηκαν.


    Όμως το πραγματικό έργο έπεται. Διότι με αυτό το λεξιλόγιο, η σκέψη μπορεί να εκφραστεί πιο ελεύθερα κι αποτελεσματικά. Έτσι μπορούμε πλέον να κατανοήσουμε βαθύτερα τους λόγους των γενοκτονιών και της ύπαρξης γενοκτονίας. Διότι στην ουσία η μελέτη των γενοκτονιών είναι: γενοκτονώ, άρα υπάρχω. Με αυτούς που σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο έχουμε να κάνουμε στον αγώνα των γενοκτονιών. Δεν φοβούνται μόνο για την ποινικοποίηση και τις επιπτώσεις της, αλλά για την ίδια τους την ύπαρξη, διότι αγγίζουμε τα θεμέλια του κράτους και για αυτό είναι τόσο φανατικοί εναντίον των γενοκτονημένων. 


    read more "Γενοκτονίες και στρατηγική "

    Saturday, March 15, 2014

    Sur l'étrange paysage


    Sur l'étrange paysage
    N. Lygeros

    En Artsakh, l’impensable est une réalité. Pour en prendre conscience, il suffit de contempler l’étrange paysage. Ce dernier ne se trouve pas à Stepanakert mais dans la région d’Agdam. Et sans nos amis, les combattants d’Artsakh, nous ne l’aurions jamais découvert. Il est difficile d’imaginer cette réalité interdite. Ce n’est pas tant son accès qui pose problème que la volonté absurde de ne rien faire et surtout de ne rien revendiquer. Le paysage est étrange aussi par l’absence  de présence humaine. Il provoque un sentiment d’attente plutôt que de lassitude. Comme si tout le monde attendait qu’il se passe quelque chose même si en apparence il ne se passe rien. La nature continue à vivre sa vie sans les hommes. Les uns ne sont plus là par crainte des autres, les autres ne sont pas là par crainte des leurs. Et puis nous avons bien sûr les diplomates qui ne connaissent que des cartes et qui ne cessent de parler de restitution sans se rendre compte, ou plutôt, qui ne veulent l’avouer, que cela serait fatal pour la capitale arménienne. Les champs de mines ne sont impressionnants que par les vieux panneaux d’indication. Les champs de blé continuent à être une source de revenus, sans que cela ne suffise à changer les choses. La route est toujours caillouteuse et en mauvais état comme l’histoire des pays de l’ocre rouge et des cyprès bleus. Qui oserait le mentionner puisque la zone demeure interdite ? Néanmoins, malgré l’interdiction sociale, les grenadiers continuent à attendre les hommes. Ces derniers se font rares certes, mais ils n’oublient pas la terre de leurs ancêtres. Voilà pourquoi nous sommes retournés à la source qui avant, était si précieuse durant la guerre. Elle était au-delà de Trigranakert comme pour signifier que la réalité avait dépassé le symbole, que l’avenir avait transcendé le passé pour créer un nouveau présent, incompréhensible pour la plupart, paradoxal pour certains, révélateur pour les hommes. Elle coulait toujours, et elle était tendre comme autrefois d’après le témoignage de nos  amis. Elle continuait à arroser les grenadiers aussi nous ne pouvions pas ne pas emporter une grenade avec nous pour l’offrir à la liberté de nos pensées. À cet endroit, il était plus facile de réaliser le véritable sens de l’arménité. Pourtant nous étions au milieu de nulle part, seuls. Malgré cela ou plutôt grâce à l’absence de la foule, nous pouvions voir avec discernement l’essentiel de notre histoire, même si certains voulaient la transformer en mythologie. L’essence était là, près de cette source, sous les grenadiers, dans la zone interdite des territoires libérés. Aucune diplomatie ne pouvait saisir le sentiment de joie que nous éprouvions. Car aucune diplomatie n’avait livré de combat véritable pour l’arménité. Il ne s’agissait plus de symbole mais de l’essence même de notre nature. Conscients de l’interdiction d’interdire, survivants du génocide de la mémoire, nous étions à cet endroit malgré tout et malgré tous. Nous étions venus pour nous ressourcer pour mieux lutter contre la barbarie et l’oubli. Notre mission n’était pas achevée, elle venait de prendre un nouveau sens et nous étions prêts à nous sacrifier pour celui-ci.




    read more "Sur l'étrange paysage "

    Για εκείνους που δεν άντεξαν


    Για εκείνους που δεν άντεξαν
    Ν. Λυγερός

    Ποιος θυμάται τα θύματα
    των άλλων εποχών, των άλλων κοινωνιών;
    Εσύ που επιβιώνεις μες στη μάζα
    και χαίρεσαι που υπάρχεις
    δίχως να κατανοείς ότι δεν ζεις.
    Απλώς δεν άντεξαν την αδικία.
    Ακόμα κι οι δίκαιοι δεν πρόλαβαν
    να τους σώσουν από τους βαρβάρους.
    Άθελα μόνο να μην ξεχάσεις
    τη ζωή τους που έπλασε
    τον κόσμο σου. 

    read more "Για εκείνους που δεν άντεξαν "

    Παρανόηση και παρενόχληση


    Παρανόηση και παρενόχληση
    Ν. Λυγερός

    - Δεν σ’ ενοχλεί που πέθαναν;
    - Ποιοι;
    - Τα θύματα.
    - Ποια θύματα;
    - Εκείνα που θυσίασαν και δεν μπόρεσαν να θυσιαστούν.
    - Δεν σε καταλαβαίνω..
    - Γιατί να είναι όλα κατανοητά;
    - Δεν θα έπρεπε;
    - Το πρόβλημα δεν είναι το πρέπει.
    - Ποιο είναι;
    - Αν υπάρχει πρέπον!
    - Δεν είναι καθορισμένο;
    - Εμείς πρέπει να το ορίσουμε.
    - Πώς είναι δυνατόν;
    - Δεν είναι...
    - Μα, τότε;
    - Γίνεται μόνο με θυσίες.
    - Ποιος πρέπει να θυσιαστεί;
    - Εκείνοι που έχουν άπειρες αντοχές.
    - Δηλαδή;
    - Οι άλλοι θα αντισταθούν αλλά δεν θ’ αντέξουν.
    - Και θα λυτρωθούν;
    - Ακριβώς.
    - Κι άλλοι ;
    - Είναι καταδικασμένοι εις ζωή!
    - Χαράς στο κουράγιο τους.

    read more "Παρανόηση και παρενόχληση "

    Friday, March 14, 2014

    Sur le paysage turbulent


    Sur le paysage turbulent
    N. Lygeros

    Qui s'interroge sur la nature du combat de l'arménité ? Qui ose transgresser le pouvoir de la barbarie ? Nous n'avons de cesse de parler des droits de l'homme alors que nous ne connaissons pas cet homme. Nous n'avons accès qu'à certains hommes. Et puis ces derniers sont tellement rares qu'il est difficile de se faire une idée précise de la signification de cette expression. L'article défini associé à un mot abstrait confère à l'expression un caractère universel. Et pourtant nous nous empressons de la caractériser comme vide de sens. L'arménité, par sa volonté et sa résistance nous fait découvrir le paysage turbulent des droits de l'homme. Ces derniers donnent l'impression qu'ils n'existent que lorsqu'ils sont bafoués à l'instar de la notion de génocide. Cependant en Arménie et surtout en Artsakh, cette abstraction est une réalité. Sans cette réalité, des milliers d'hommes et de femmes ne pourraient vivre dans ce paysage turbulent. Cependant cela semble ne préoccuper personne. Et pourtant, c'est bien la voie à suivre dans ce domaine profondément humain que la société ne peut décidément pas comprendre. Celle-ci ne désire que le calme du néant et le bonheur du vide sans se préoccuper nullement de la nécessité humaine, la dignité humaine et bien sûr l'avenir de l'humanité.

    Comment être artificiel au milieu des pierres ? Comment ne pas aimer l'eau dans la chaleur du rouge ? Quant à la rudesse du blanc, seul le bleu du ciel peut quelque peu l'adoucir. Aussi les Arméniens sont comme face au néant. Alors que faire comme disait Лев Толстой ? Rien qui ne soit humain. Aussi seul l'indispensable a un sens. Mais quel serait ce sens sans la terre des pierres ? Dans le jardin noir où dominent les différents verts, la question ne se pose pas de la même façon. Quelques pierres suffisent aux hommes pour rappeler la présence des dragons dans cet univers nain en manque d'expansion. Dans le confinement humain que représente l'Artsakh, tout prend un sens nouveau. Car les mouvements n'évoluent que dans le silence d'un paysage qui n'a qu'en apparence perdu son caractère turbulent. Comme s’il se préparait à vivre à nouveau des nuits transfigurées dans lesquelles le dodécaphonisme aurait été aussi impatient qu'un enfant en quête d'un jouet, à moins que ce ne fut un tambour pour sonner le branle-bas d'un combat jamais oublié.

    Alors en voyant tout cela, lorsque nous nous retrouvons face au mont Ararat, comment accepter qu'il soit au sein d'une barbarie qui refuse toute histoire, tout humanisme afin d'être à l'abri des hommes sur ses fondations où s'empilent un million et demi de génocidés. Leurs cris ne cessent de faire grincer l'histoire comme pour signifier que rien n'est fait encore et que tout reste à faire dans cette région du monde qui a connu le crime contre l'humanité. Nous ne pouvons pas nous contenter de symboles et encore moins de promesses de la part d'un état qui n'a jamais vraiment hésité à signer des traités qu'il n'a pas respectés par la suite. Aussi cessons d'appliquer de notre coté mais surtout de manière unilatérale des traités qui ne sont pas faits pour obtenir la paix mais pour préparer de manière plus systématique les sanctions susceptibles d’être exploitées dans le cadre de la loi islamique qui malgré ses emprunts manifestes au droit romain demeure malgré tout très passive. Les traités maltraitent et les maltraités traitent, tel est le paradoxe non pas de la nature humaine mais de la massification des états racistes.



    read more "Sur le paysage turbulent "

    Sur l'Arménie, le pays de l'ocre rouge


    Sur l'Arménie, le pays de l'ocre rouge
    N. Lygeros

    S’il fallait choisir une couleur pour l’Arménie, ce serait certainement le rouge. S'il fallait choisir une texture pour l’Arménie, ce serait sûrement l'ocre. Certes tous les Arméniens connaissent le tuf, puisque cette pierre, c'est celle des croix, des khatchkars, néanmoins dans le monde de la peinture, nous devons faire des choix. Car le choix est une privation. Pour le saisir, il suffit de repenser quelques instants au film Ararat et en particulier au peintre et à sa difficulté à réaliser sur la toile les mains de sa pauvre mère. Ce choix correspond à l'existence d'une nécessité. Mais il représente aussi une analogie que nous retrouvons dans certains tableaux. L'Arménie n'est pas sans rappeler le désert et dans ce désert il est possible de trouver un monastère, comme celui de Sainte Catherine, ainsi que l’a mis en exergue le fameux El Greco. Aussi ce choix n’est pas arbitraire comme certains auraient pu le croire. Dans un tableau qui représente l'Arménie, le rouge est indispensable, l'orange est nécessaire et le bleu, inattendu, ou alors à peine esquissé comme pour créer un besoin essentiel. Après tout, l'Arménie a, elle aussi droit à un morceau de ciel. Il est vrai que le Mont Ararat montre le chemin à suivre même s'il n'existe pas pour le moment de route arménienne qui mène à ce symbole. Dans le paysage arménien, il est difficile de savoir quel est le détail auquel il faut donner de l'importance. Car tout semble pareil comme dans un tableau où les variations chromatiques et leur masse sont semblables. Il nous faut donc nous munir de patience et rechercher les traces. Cela peut être une fontaine,  un arbre, une pierre particulière ou même un arbre oublié dans le temps de la résistance et devenu ocre pour ressembler à sa patrie. Comme si les autres couleurs n'avaient plus de sens dans cet environnement. Cette couleur de la terre nous rappelle de manière symbolique que l'Arménie n'est que cela. Aussi cela n'a pas de sens de se la représenter comme un papier qui peut être brûlé dans une négociation absurde. Que deviendra l’ocre dans  une terre devenue désert des hommes. Aucun Vincent van Gogh n'aurait touché la toile dépourvue d'humanité. La terre d’Arménie n’est pas seulement un lieu de revendication comme certains pourraient le penser. Si nous demandons que justice soit faite, ce n’est pas en raison de notre amour pour le procès de Joseph Kafka car nous préférons le château. Ce n’est pas non plus un endroit où nous attendons Godot comme Samuel Beckett. Non, nous n’attendons rien des autres car nous avons déjà l’expérience du passé. Cependant nous ne recherchons pas seulement la vérité à travers la justice mais aussi la beauté des hommes nés dans l’ocre rouge. Ce que nous voulons affirmer haut et fort, c’est que la lutte pour les droits de l’homme et en particulier pour la cause arménienne n’est pas une fin en soi, ce n’est qu’un intermédiaire dans le cadre du processus de réparation qui consiste à restituer à un peuple la beauté non seulement de son passé mais aussi de son avenir.


    read more "Sur l'Arménie, le pays de l'ocre rouge "