Το σιδερένιο γράμμα
Ν. Λυγερός
Αν ζούσα ακόμα τότε,
θα μπορούσα να σου δείξω
τη βαρβαρότητα,
αλλά τότε είχα ήδη
πεθάνει
κι εσύ δεν είχες γεννηθεί ακόμα.
Γι’ αυτό σου γράφω τώρα
για να διαβάσεις
το παρελθόν που δεν έζησες
και το μέλλον στο οποίο
δεν πέθανα
για να μπορέσεις να γίνεις
δίκαιη όταν θα μάθεις.
Στην αρχή κανείς
δεν πρόσεξε τη σελήνη.
Δεν είχε τη λάμψη
την παλιά.
Κανείς δεν άκουσε
τη σιωπή των δράκων
και των δεμένων σταυρών.
Όμως οι πέτρες έγιναν κορμιά
και τα κορμιά δέντρα
που έκοβε ένα αόρατο τσεκούρι.
Και τα κεφάλια πλήγωναν τη γη.
Δεν έχεις ακούσει το θόρυβο
που κάνει ο κρόταφος
όταν σπάει πάνω στην πέτρα.
Κανείς δεν μπορεί να τον αντέξει
εκτός αν είναι ο δικός του.
Δεν έχεις ακόμα παιδιά
και δεν μπορώ να σου γράψω
για το θάνατο των άλλων.
Δεν θα μπορέσεις να λυπηθείς.
Το ξέρω πως δεν είσαι
αδιάφορη, αλλά είσαι τόσο μικρή.
Μην κλαις τώρα.
Κράτα ανοιχτά τα μάτια.
Δεν ξέρεις ακόμα και
δεν μπορείς να πληγωθείς
από το ψέμα της βαρβαρότητας.
Πρέπει πρώτα να μάθεις
να υποφέρεις.
Μόνο έτσι θα γίνεις δίκαιη.
Και αυτό μόνο η ανθρωπότητα
μπορεί να σου το διδάξει
γιατί ακόμα κι η ανθρωπιά
έχει τα όριά της.
Δεν με πιστεύεις,
το ξέρω.
Δεν έχει σημασία.
Είναι θέμα χρόνου
κι ο χρόνος είναι μαζί μας.
Ένας νεκρός
δεν μπορεί να σου πει
ψέματα.
Μην κοιτάς τους βαρβάρους,
μόνο τα θύματα
σ’ έχουν ανάγκη.
Ακούς;
θα μπορούσα να σου δείξω
τη βαρβαρότητα,
αλλά τότε είχα ήδη
πεθάνει
κι εσύ δεν είχες γεννηθεί ακόμα.
Γι’ αυτό σου γράφω τώρα
για να διαβάσεις
το παρελθόν που δεν έζησες
και το μέλλον στο οποίο
δεν πέθανα
για να μπορέσεις να γίνεις
δίκαιη όταν θα μάθεις.
Στην αρχή κανείς
δεν πρόσεξε τη σελήνη.
Δεν είχε τη λάμψη
την παλιά.
Κανείς δεν άκουσε
τη σιωπή των δράκων
και των δεμένων σταυρών.
Όμως οι πέτρες έγιναν κορμιά
και τα κορμιά δέντρα
που έκοβε ένα αόρατο τσεκούρι.
Και τα κεφάλια πλήγωναν τη γη.
Δεν έχεις ακούσει το θόρυβο
που κάνει ο κρόταφος
όταν σπάει πάνω στην πέτρα.
Κανείς δεν μπορεί να τον αντέξει
εκτός αν είναι ο δικός του.
Δεν έχεις ακόμα παιδιά
και δεν μπορώ να σου γράψω
για το θάνατο των άλλων.
Δεν θα μπορέσεις να λυπηθείς.
Το ξέρω πως δεν είσαι
αδιάφορη, αλλά είσαι τόσο μικρή.
Μην κλαις τώρα.
Κράτα ανοιχτά τα μάτια.
Δεν ξέρεις ακόμα και
δεν μπορείς να πληγωθείς
από το ψέμα της βαρβαρότητας.
Πρέπει πρώτα να μάθεις
να υποφέρεις.
Μόνο έτσι θα γίνεις δίκαιη.
Και αυτό μόνο η ανθρωπότητα
μπορεί να σου το διδάξει
γιατί ακόμα κι η ανθρωπιά
έχει τα όριά της.
Δεν με πιστεύεις,
το ξέρω.
Δεν έχει σημασία.
Είναι θέμα χρόνου
κι ο χρόνος είναι μαζί μας.
Ένας νεκρός
δεν μπορεί να σου πει
ψέματα.
Μην κοιτάς τους βαρβάρους,
μόνο τα θύματα
σ’ έχουν ανάγκη.
Ακούς;
Carta de hierro
N. Lygeros
Traducción al español de Olga Raptopoulou
Si yo hubiera vivido entonces
podría enseñarte
la barbaridad,
pero entonces, yo estaba
muerto
cuando aún no habías nacido.
Por eso te escribo ahora
para que leas
el pasado que no has vivido
y el futuro en el que
no he muerto
para que puedas llegar a ser
justa cuando aprendas.
En el principio nadie
se fijo en la luna.
No brillaba
como antes.
Nadie escuchó
el silencio de los dragones
y de las cruces atadas.
Pero las piedras se convirtieron en cuerpos
y los cuerpos en arboles
que eran cortados por un hacha invisible.
Y las cabezas herían la tierra.
No has oído el ruido
del templo
cuando se rompe en la piedra.
Nadie puede soportarlo
a menos que sea el suyo.
Todavía no tienes hijos
y no te puedo describir
la muerte de los otros.
No eres capaz de sentirlo.
Yo lo sé que no eres
indiferente, pero eres tan pequeña.
No llores ahora.
Manten tus ojos abiertos.
No sabes todavía
y puedes herirte
por la mentira de la barbaridad.
En primer lugar, debes aprender
a sufrir.
Solo así te convertirás en una justa.
Y solo la humanidad
te lo puede enseñar
porque incluso la humanidad
tiene sus límites.
No me crees,
lo sé.
No importa.
Es una cuestión de tiempo
y el tiempo está con nosotros.
Un muerto
no te puede decir mentiras.
No mires a los bárbaros,
solo las víctimas te necesitan.
¿Me estás escuchando?
podría enseñarte
la barbaridad,
pero entonces, yo estaba
muerto
cuando aún no habías nacido.
Por eso te escribo ahora
para que leas
el pasado que no has vivido
y el futuro en el que
no he muerto
para que puedas llegar a ser
justa cuando aprendas.
En el principio nadie
se fijo en la luna.
No brillaba
como antes.
Nadie escuchó
el silencio de los dragones
y de las cruces atadas.
Pero las piedras se convirtieron en cuerpos
y los cuerpos en arboles
que eran cortados por un hacha invisible.
Y las cabezas herían la tierra.
No has oído el ruido
del templo
cuando se rompe en la piedra.
Nadie puede soportarlo
a menos que sea el suyo.
Todavía no tienes hijos
y no te puedo describir
la muerte de los otros.
No eres capaz de sentirlo.
Yo lo sé que no eres
indiferente, pero eres tan pequeña.
No llores ahora.
Manten tus ojos abiertos.
No sabes todavía
y puedes herirte
por la mentira de la barbaridad.
En primer lugar, debes aprender
a sufrir.
Solo así te convertirás en una justa.
Y solo la humanidad
te lo puede enseñar
porque incluso la humanidad
tiene sus límites.
No me crees,
lo sé.
No importa.
Es una cuestión de tiempo
y el tiempo está con nosotros.
Un muerto
no te puede decir mentiras.
No mires a los bárbaros,
solo las víctimas te necesitan.
¿Me estás escuchando?
La lettre de fer
N. Lygeros
Traduit du Grec par A.-M. Bras
Si j’avais vécu alors
j’aurais pu te montrer
la barbarie
mais alors, j’étais déjà
mort
et tu n’étais pas encore née.
C’est pour cela que je t’écris
afin que tu lises
le passé que tu n’as pas vécu,
l’avenir dans lequel
je ne suis pas mort
et que tu puisses devenir
juste quand tu l’apprendras.
Au commencement personne
ne prit garde à la lune.
Elle n’avait pas l’éclat
d’antan.
Personne n’écouta
le silence des dragons
et des croix nouées.
Mais les pierres devinrent corps
et les corps, arbres
qu’une hache invisible coupa.
Et les têtes blessèrent la terre.
Tu n’as pas entendu le bruit
que fait la tempe
quand elle se brise sur la pierre.
Personne ne peut le supporter
sauf si c’est la sienne.
Tu n’as pas d’enfants encore
et je ne peux pas te décrire
la mort des autres
tu ne pourrais t’en attrister.
Je sais que tu n’es pas
indifférente, mais tu es si petite.
Ne pleure pas maintenant.
Garde les yeux ouverts.
Tu ne sais pas encore
et tu ne peux être blessée
par le mensonge de la barbarie.
Tu dois d’abord apprendre
à souffrir.
C’est seulement ainsi que tu deviendras juste.
Et cela, seule l’Humanité
peut te l’enseigner
car même l’humanité a
ses limites.
Tu ne me crois pas,
je le sais.
Cela n’a pas d’importance.
C’est une question de temps
et le temps est avec nous.
Un mort
ne peut pas dire
des mensonges.
Ne regarde pas les barbares,
seules les victimes
ont besoin de toi.
Tu entends ?
j’aurais pu te montrer
la barbarie
mais alors, j’étais déjà
mort
et tu n’étais pas encore née.
C’est pour cela que je t’écris
afin que tu lises
le passé que tu n’as pas vécu,
l’avenir dans lequel
je ne suis pas mort
et que tu puisses devenir
juste quand tu l’apprendras.
Au commencement personne
ne prit garde à la lune.
Elle n’avait pas l’éclat
d’antan.
Personne n’écouta
le silence des dragons
et des croix nouées.
Mais les pierres devinrent corps
et les corps, arbres
qu’une hache invisible coupa.
Et les têtes blessèrent la terre.
Tu n’as pas entendu le bruit
que fait la tempe
quand elle se brise sur la pierre.
Personne ne peut le supporter
sauf si c’est la sienne.
Tu n’as pas d’enfants encore
et je ne peux pas te décrire
la mort des autres
tu ne pourrais t’en attrister.
Je sais que tu n’es pas
indifférente, mais tu es si petite.
Ne pleure pas maintenant.
Garde les yeux ouverts.
Tu ne sais pas encore
et tu ne peux être blessée
par le mensonge de la barbarie.
Tu dois d’abord apprendre
à souffrir.
C’est seulement ainsi que tu deviendras juste.
Et cela, seule l’Humanité
peut te l’enseigner
car même l’humanité a
ses limites.
Tu ne me crois pas,
je le sais.
Cela n’a pas d’importance.
C’est une question de temps
et le temps est avec nous.
Un mort
ne peut pas dire
des mensonges.
Ne regarde pas les barbares,
seules les victimes
ont besoin de toi.
Tu entends ?
