Τα δέντρα της μνήμης
Ν. Λυγερός
Όσο και να φυσάει ο άνεμος
τα δέντρα δεν φεύγουν,
ανήκουν στη γη του πόνου,
εκεί που γεννήθηκε το έργο
και τα πάθη.
Οι ελιές δακρύζουν
κάθε χρόνο
όταν θυμούνται το πέρασμά του.
τα δέντρα δεν φεύγουν,
ανήκουν στη γη του πόνου,
εκεί που γεννήθηκε το έργο
και τα πάθη.
Οι ελιές δακρύζουν
κάθε χρόνο
όταν θυμούνται το πέρασμά του.
Les arbres de la mémoire
N. Lygeros
Traduit du grec par A.-M. Bras
Le vent a beau souffler
Les arbres ne s’en vont pas,
Ils appartiennent à la terre de la souffrance,
Là où sont nées l’œuvre
Et la passion.
Les oliviers pleurent
Chaque année
Quand ils se souviennent de son passage.
Les arbres ne s’en vont pas,
Ils appartiennent à la terre de la souffrance,
Là où sont nées l’œuvre
Et la passion.
Les oliviers pleurent
Chaque année
Quand ils se souviennent de son passage.
